het gebruikelijke bengelt in de lucht, ongrijpbaar
boven onze hoofden, daalt langzaam uit de hemel
aan een ragfijn touwtje naar beneden. geen geduld,
wel nagelbijten voorkomt dat we als gek beginnen
springen. en maar hopen dat niemand anders het
gebruikelijke voor onze neus weggraait. eens op
ooghoogte hoeven we er maar naar te happen,
er op te kauwen, het met smaak door te slikken.
Twitter Updates
- Zucht. Bij @Telenet gaan ze alvast alweer in lockdown. https://t.co/eBUvuPxXtX 3 weeks ago
- Veel lof voor het #eenelttergreepgedicht in Meander: 'Dan eens vrolijk, dan weer knarsetandend, geeft elk gedicht b… twitter.com/i/web/status/1… 3 weeks ago
- Dit weekend in @trouw: 'Troch buit de beperking uit. Hij varieert in ritme, laat woorden slepen en rennen, hij vari… twitter.com/i/web/status/1… 1 month ago
- We missen het podium. #eenlettergreepgedicht https://t.co/0F1a0VlRqo 1 month ago
- #telenet https://t.co/bgvhmrFYCM 1 month ago