het gebruikelijke bengelt in de lucht, ongrijpbaar
boven onze hoofden, daalt langzaam uit de hemel
aan een ragfijn touwtje naar beneden. geen geduld,
wel nagelbijten voorkomt dat we als gek beginnen
springen. en maar hopen dat niemand anders het
gebruikelijke voor onze neus weggraait. eens op
ooghoogte hoeven we er maar naar te happen,
er op te kauwen, het met smaak door te slikken.
Twitter Updates
- Even ter herinnering, David, afval gooi je dus niet in de wasmachine. 2 weeks ago
- Moe! Ik kom van 1977 eenlettergrepige woorden droog aan de haak. Het was een lange, lange werkdag. https://t.co/MPv3kuyD9D 3 weeks ago
- @talithaisik Meer out of office-poëzie hier: poetryinternational.com/nl/poets-poems… https://t.co/5xuBM98Vf3 4 weeks ago
- Had mijn hoofd ook maar openingsuren. 4 weeks ago
- De eerste zevenenzeventig woorden van het jaar. Goed voor #eenlettergreepgedicht 295. Behouden vlucht, dames, heren. https://t.co/fyxDgbykZH 1 month ago