Je denkt in hokjes. Die heb je eigenhandig in elkaar getimmerd. Dat ging niet zonder slag of stoot. Het schoot pas enigszins op van zodra je begreep dat je de bijgeleverde handleiding de hele tijd ondersteboven had vastgehouden. Het ene hokje blijkt al wat comfortabeler dan het andere. Sommige zijn te krap uitgevallen, daar pas je nauwelijks in. Toch kan je ook daarin denken. Buiten de hokjes kan je dat niet, dan vliegen je gedachten alle kanten op. Hoe is het mogelijk dat anderen daar kunnen nadenken over de kleur van de likjes verf die ze hun hokjes willen geven?
Twitter Updates
- Even ter herinnering, David, afval gooi je dus niet in de wasmachine. 2 weeks ago
- Moe! Ik kom van 1977 eenlettergrepige woorden droog aan de haak. Het was een lange, lange werkdag. https://t.co/MPv3kuyD9D 3 weeks ago
- @talithaisik Meer out of office-poëzie hier: poetryinternational.com/nl/poets-poems… https://t.co/5xuBM98Vf3 4 weeks ago
- Had mijn hoofd ook maar openingsuren. 4 weeks ago
- De eerste zevenenzeventig woorden van het jaar. Goed voor #eenlettergreepgedicht 295. Behouden vlucht, dames, heren. https://t.co/fyxDgbykZH 1 month ago