Zodra de kinderen in bed liggen, sprint je naar beneden, naar buiten, naar de schommel. Je gooit je kont op de houten plank, grijpt de koorden stevig beet en beweegt je benen heen en weer. Binnen de kortste keren zwier je dat het een lieve lust is. De kriebels in je buik, de wolkeloze hemel, de ondergaande zon. Wat is het heerlijk. Je voelt de jaren zo uit je wegvloeien. Pas als het al behoorlijk donker is, spring je van de schommel. Als herboren ga je naar binnen. Tijd voor het huishouden. Als kind moest je daar ook bij helpen.
Twitter Updates
- Vandaag in de nieuwsbrief van Gent Leest het woord kniehoogte. https://t.co/jXqJM0z1ah 1 month ago
- De autocorrectie raadt me aan van podiumvoordracht jodiumvoordracht te maken. Dat belooft voor m'n volgende optreden. 2 months ago
- Op #wereldpoëziedag laat Behoud de Begeerte 'De 44 beste gedichten van de Herman de Coninckprijs 2022' op ons los.… twitter.com/i/web/status/1… 3 months ago
- Een kind schrijft al eens sliep als slip. Een man leest al eens de krant. Dan kom je tot dit #eenlettergreepgedicht. https://t.co/P98vJwSHAC 3 months ago
- I have a dream. Verbeeld je. Het begin van de vermaarde speech van Martin Luther King hertaalde ik naar een tekst w… twitter.com/i/web/status/1… 4 months ago