Je benadert de perfectie. Geruisloos. De perfectie heeft niets in de gaten. Met jouw sluiptechnieken zou je het in oorlogsgebied niet slecht doen. Het is vreemd dat je aan oorlog denkt nu je de perfectie op een haar na bent genaderd. Je zou denken dat je zou denken aan een veld vol boterbloempjes, Vivaldi, opwaaiende jurkjes. Tegelijkertijd verbazen de bizarre bokkensprongen in je hoofd je allang niet meer. Wanneer je vlakbij de perfectie bent, veer je kwiek op. Ze schrikt zich een hoedje. Tot je grote ontsteltenis merk je meteen dat de perfectie niet tot op de millimeter nauwkeurig is.
