Beweging #44

Glad is nat. Nat maakt de zonnen geen donder uit. En zeker nu niet, met hun laarzen. Maar glad, dat is wat anders. Dan wil de jongste toch even je hand. Dan wil de oudste het correct hebben: nat is glad. En hop, daar rennen ze allebei alweer een eind voor je uit. Op naar de volgende plas. Om er om ter snelst door te vliegen. Of, nog beter, om erin te springen. Jullie wandeling doorkruist een speeltuin. Geen kind te zien. Wel een uit de kluiten gewassen plas onderaan de glijbaan. Deert de zonnen niet. In een mum van tijd staan ze boven. De oudste smijt zich als eerste de diepte in. Zijn laarzen gaan net niet helemaal onder. Dan komt de jongste. Het gevolg van al dat glijden, springen en vliegen laat zich raden. Thuis wachten drie paar droge sokken. 

Advertentie

Over davidtroch

man van het woord
Dit bericht werd geplaatst in Beweging, proza, ultrakort. Bookmark de permalink .

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s