Beweging #98

Die ene god die onmiddellijk straft, had vast eerst anderen aan te pakken. Bijvoorbeeld om half vier vannacht. Wat een spektakel aan je slaapkamerraam. Geen gekletter meer toen je naar de ochtendles fietste. Ook op weg naar huis hield je het droog. De sluizen gingen weer open wanneer je je over je middagmaal boog. Dan toch maar die regenbroek aan, maar veel druppels ving je niet, zo onderweg naar de middagles. Niet één druppel zelfs wanneer je daarna naar een koffiebar wandelde. Ja, ja, alweer naar een koffiebar. Het duurde niet lang of daarbuiten ving het straffen weer in alle hevigheid aan. Jou viel maar een milde straf ten deel tijdens de korte wandeling naar de avondles. Pas daarna had die ene god het ook op jou gemunt. Al zag je er niet veel redenen toe, het zette je tot zingen en neuriën aan. Als je dan toch met man en muis moet vergaan, ben je graag het orkest dat koppig blijft spelen. De gemoedelijke zondvloed waar je doorheen peddelde, leek aardig op het spektakel van half vier die nacht. Wat deed je toen in godsnaam aan je slaapkamerraam? 

Advertentie