Beweging #100

Of ze nog eens naar dat programma. Want dat dat toch leuk. En heel erg spannend. Een tijdje geleden hengelden ze ernaar. Jullie kozen voor het oudste seizoen dat er te vinden was. Blijkt dat over een week niet meer te bekijken. Dus nadat jullie er gisterenavond al een volledige aflevering doorjoegen, vinken jullie er na het ontbijt nog eentje af. Als de zonnen het voor het zeggen hadden, maar dat hebben ze niet, volgt meteen de volgende. Je doorziet hen. Nog voor ze die ochtend één hap door de keel hadden geslikt, hadden ze zich al laten ontvallen dat ze een hele dag niet naar buiten wilden. Doorheen de dag weet je hen een paar keer met smoesjes de straat op te lokken. Tegen de avond aan wordt de spanning ook jou te machtig. Dus kruipen jullie met z’n drieën weer dicht bij elkaar. Tegenwoordig schijnt voor zo’n marathonnetje een Engelstalige term erg in zwang te zijn. Die neem je in het bijzijn van de zonnen niet in de mond. Op het moment dat jullie daar zo zitten, denk je er zelfs niet aan. Het is pas wanneer zij al een hele tijd in bed liggen, dat je beseft waaraan jullie jullie schuldig hebben gemaakt. 

Advertentie

Over davidtroch

man van het woord
Dit bericht werd geplaatst in Beweging, proza, ultrakort. Bookmark de permalink .

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s