Eenpersoonsbed. Lakens, deken, sprei. Afgeleefd hoofdkussen. Het hoofdeind gedrongen in een hoek. Het voeteind komt bijna tot aan de andere hoek van de kamer. Het scheelt een centimeter of tien. Net ruimte genoeg om er je schoolboeken op te stapelen. Die kan je nergens elders kwijt. Niet in de petieterige ladekast die al uitpuilt van je handvol kleren. Niet onder het bed bij de voetbal, de turnpantoffels en het schaakbord. Niet op de krakkemikkige houten tafel die tegen het vuile raam van enkel glas aan staat geschoven. Kijk je naar buiten, slaat een weinig opbeurend uitzicht je in het gezicht.
david troch 