Auteursarchief: davidtroch

Knaldrang. Heb je dat weer. Al een aantal dagen span je je in om jezelf in te tomen. Aan de drang mag je nog even niet toegeven. Je krachten moet je sparen. Pas morgen mag je eens goed uit de … Lees verder →

Vijftigduizend. Zoveel woorden telt het kladblok. Die kladblok is aan het begin van elk jaar een nieuw document. Vandaag is het nog niet eens eind maart. Hoe kom je aan zo’n hoog daggemiddelde? Door als een razende tekeer te gaan. … Lees verder →

Nu niet denken dat je lichaam tegensputtert. Die dij houdt het wel. Die knie, die voet, die teen. Ach. Wat zeur je nou? Als je rilt, dan ril je van de spanning, niet van de kou en al zeker niet … Lees verder →

Een al te grote fan van jezelf ben je niet. Elke blik in de spiegel is een vluchtige blik. Daarom dat je het bezoek aan de kapper maar uitstelde en uitstelde. Intussen hield je haar niet op met groeien. Jazeker, … Lees verder →

Van een kale reis terugkeren. En dat met al dat haar van je. De kale reis brengt je van de vertrouwde voordeur al snel terug naar de vertrouwde voordeur. Een ordinaire ochtendwandeling. Die had je graag onderbroken gezien door een … Lees verder →

Laat je zevenmijlslaarzen maar thuis. Gedraag je als klein duimpje. Kabouterpasjes. Zo moeilijk kan dat voor jou niet zijn. Spaarstand. Ook jij hebt die. Ergens. Tomeloos hoef je heus niet altijd te zijn. Tomeloosheid valt in te tomen. Het mag … Lees verder →

Drie ochtenden doe je erover. Nou ja, niet hele ochtenden. Delen ervan. Om je stem te sparen. Om jezelf te sparen. Zit het ritme goed? Dat merk je het best wanneer je zo’n manuscript luidop voorleest. Hier wis je een … Lees verder →

Zestien kilometer. De laatste lange lussen. Nu rusten. Naar de groentewinkel zou je beter fietsen, maar nee hoor, je wandelt. Op de deur van de winkel een briefje: een weekje verlof. Vanaf. Is dat vandaag? Zou kunnen. Daar sta je … Lees verder →

Eén dun boekje. Meer heb je niet nodig. Een hele stapel breng je terug. Het boek dat je in één van je lessen wil gebruiken, is er. Dat zocht je thuis op. Tot je aan het rek staat. Onvindbaar. Andere … Lees verder →

De derde keer in minder dan een week tijd dat zo’n karretje van Google Street View voorbijkomt. Straks sta je mooi te kijk. En dat aan een belabberd slakkengangetje. Want, ja, dat zal vast en zeker van die foto’s af … Lees verder →