Met cultuur in de portefeuille zal kersvers Vlaams minister-president Jan Jambon het gedicht De pruimenboom van Hiëronymus van Alphen uit 1779 wel kennen. Toen Jambon vrijdag in het parlement weigerde om de begrotingscijfers te geven, flitste de wereldberoemde eerste zin door mijn hoofd: Jantje zag eens pruimen hangen, / O! als eieren zo groot. Die nacht schreef ik dit #eenlettergreepgedicht:
jan
weet u wat daar hangt, jan?
daar, die vrucht, aan die tak, in die boom.
dat paars ding, vraagt u wat sip.
ja, het heeft niet de kleur
waar u het meest dol op bent,
meen ik, een mix van rood en blauw.
en ei zo na zo groot als een ei, zegt u.
ja, jan,
dat is de vrucht waar ik op doel.
die heet dus pruim.
een pruim smaakt zoet, soms zuur.
het hangt wat af van de soort die u plukt.
ja, het mag,
schud maar aan de boom, neem maar uw hoed
en prop die maar vol tot aan de rand.
nee,
vind het maar niet al te erg
als er in uw draf op weg naar huis
al eens een pruim uit uw hoed valt.
dat deert niet.
er is pruim zat, wel een berg hoog.
met een berg als dat is het echt van geen tel
als er plots een pruim of tien niet meer in uw hoed zit.
geen mens die dat ziet.
ja, brengt u er maar eens een naar uw mond,
neemt u maar een hap zo groot als u wenst.
smult u maar.
maar past u wel op voor het sap,
een pruim drupt wel eens dat het geen naam heeft.
ach, daar zit het al,
op de boord van uw hemd.
ach nee, en nu ook op uw broek.
jan, toch.
dat wordt een vlek die er slecht uit wast.
maalt u er maar niet om,
dat dit pak een pak om weg te doen wordt.
in uw kast hangt er vast meer dan een.
nu uw pak toch om zeep is,
maakt het niet meer uit
hoe vuil u zich maakt.
toe jan,
leeft u zich nu maar eens uit.
neem een pruim,
snij de pruim in een helft of twee,
haal de pit er in een haal uit
en gooi de pit weg,
daar bent u niets mee.
maakt u er zo jam van,
van de berg die voor u ligt.
ik hoop dat het u smaakt.
eet u zich de buik maar rond, jan,
eet u zich de buik maar rond.
