Moet je haar kleren eens zien. Die zijn elke dag hetzelfde. Een morsige jeansbroek en een eentonig, vormeloos T-shirt. Daarboven de eeuwige keukenshort. Bloemetjesmotief natuurlijk. Zo’n wandelend cliché is ze wel. Een wandelend cliché in eendenpas. Waggel, waggel. Soms waggelt ze met de keukenshort nog om naar de wekelijkse markt. Daar koopt ze kip aan het spit. De mensen denken vast dat ze een verloren gelopen marktkramer is. Maar nee, ze is een moeder. Ze is een moeder om je diep, diep over te schamen. Jeans. T-shirt. Keukenshort. Zo kleedt een moeder zich toch niet? Zo kleedt een armoezaaier zich.
david troch 