Categorie archief: gedicht

en nu even niets.aan de andere kant van het raamslaapt de nacht en god weet wat nog allemaal.en wie. ja, alles mag verrekken.vooral die. hoogstens een handgebaar,een middelvinger die de lucht in schiet. en een reflectie.meer niet.

ze heeft nog geen gelaat,geen wenkbrauw om op te trekken,geen neus om op te halen, geen glimlachdie verdwijnt om iets wat je zegt. hoe haar stem klinkt, haar eigen loopje,al haar kenmerkende maniertjes,je hebt er het raden naar. maar ze … Lees verder →

ga. vat aan.kom niet stil te staan.leg lui zijn niet in je aard. hou vaart. doe. doe. doe.ga de boer op. grijp de koeen help haar de gracht in. de koe is moe,de koe is oud. de stal is aan … Lees verder →

het display van de wasmachinekondigt het einde aan. waarvan? het isaltijd weer hervatten en in herhaling vallen. je hoopt jezelf nog een poos in stukkente drogen te mogen hangen. wat jeook wil, er zijn weinig zekerheden. misschien eentje: al kleed … Lees verder →

binnen deze muren ontwaakt de dagals alle andere dagen, kleedt zich daarna niet aanmet zilveren bestek om suiker door koffie te roeren. ook vandaag vindt de dag zichzelfprecies bitter genoeg.

het jaagpad is er voor iedereen,maar vandaag bijna alleenvoor de wind en jijdie daar rustig tegenin beukt,achter de zoveelste bochtde zoveelste einder verwacht. je begeeft je alsmaar verder wegvan eender welk feestgedruis,neemt het de rivier niet kwalijkdat zelfs zij de … Lees verder →

al zie je geen mens, er past veel volkin je hoofd. één na één doen zehun zeg. jij zwijgt. zo zen ben je. je spreekt pas als je zingt.het is best om eens stil te staan,je holt al zo vaak. … Lees verder →

laat ons nog één keer. laat ons ons nog één keerte goed doen aan toen. laat ons nog één keer zij aan zij de hort op gaan bij het lichtvan de maan, één keer maar. laat de taal van de … Lees verder →